هنر معماری و طراحی داخلی
هنر معماری و طراحی داخلی چه نسبتی با یکدیگر دارند آیا به‌عنوان دو هنر مستقل از یکدیگر می‌توانند عمل کنند و مانند دو خط موازی هیچگاه یکدیگر را قطع نمی‌کنند؟ نسبت بین این دو چیست؟ واقعیت رابطه بین هنر معماری و طراحی داخلی، واقعیتی بسیار دیرینه و آگاهانه است.
در طراحی داخلی در دوره‌های مختلف عناصر مختلفی از جمله نقاشی دیواری به کار گرفته می‌شد که در قرن بیستم تا حدود زیادی کم‌رنگ شده است؛ اما درگذشته نقطه کانونی و تمرکز طراحی داخلی بوده و به‌نوعی تعیین‌کننده نوع معماری بوده است و یا مجسمه‌سازی و تندیس همواره توسط معماران و طراحان داخلی، به‌عنوان عناصر ثابت و دائمی در ساختمان‌ها، به کار گرفته می‌شد و شاید مهم‌ترین ویژگی طراحی داخلی محسوب می‌شد؛ اما امروزه این نسبت‌ها تا حدودی تغییر کرده است.
در مجموع می‌توان گفت بهترین طراحی، طرحی است که هیچ تفاوت قابل مشاهده‌ای و نقطه تمایز پررنگی بین معماری و فضای داخلی وجود نداشته باشد و حتی در صورت استفاده از آثار هنری، این آثار باید بخشی جدا جدایی‌ناپذیر از یک کل محسوب شوند. رابطه طراحی داخلی و معماری را می‌توان با یک مثال بسیار اغراق‌آمیز مشخص کرد و آن صحنه است. صحنه نمایش.
صحنه نمایش شکلی از طراحی داخلی است؛ اما برخلاف جنبه‌های متعدد طراحی داخلی، همواره تلاش می‌کند تا جهان و فضای خود را دقیقاً با نمایشنامه مرتبط سازد و هیچ ارتباطی به جهان بیرونی و واقعیت ندارد. خلق دنیایی که کاملاً ساختگی است به‌عنوان عملکرد یک صحنه محسوب می‌شود؛ اما در زندگی واقعی نمی‌توان فضای داخلی را، از هر چیزی که در اطراف آن است منفک کرد.
گاهی اوقات یک طراح ممکن است تلاش کند تا یک فضای داخلی تئاتری ایجاد کند؛ اما نکته‌ای که باید قطعاً مدنظر قرار گیرد این است که هرگونه طراحی داخلی می‌بایست با معماری و محیط اطراف آن مرتبط باشد. رابطه طراحی تک‌تک عناصر و آثار هنری از جمله نقاشی یا مجسمه‌سازی با فضای داخلی علاوه بر موضوع، رنگ و یا سبک می‌بایست بیشتر از نظر مقیاس و مکان مورد اهمیت واقع شود. شاید اثری، به لحاظ هنری بسیار قابل‌توجه باشد؛ اما در یک فضای داخلی معاصر، چندان مناسب به نظر نمی‌رسد و یا یک مجسمه بسیار مدرن می‌تواند در یک فضای داخلی مبله با چند قطعه زیبای سنتی قابل‌توجه باشد.
هر اثر هنری که از کیفیت بالایی برخوردار باشد اگر متناسب با کلیت فضا انتخاب شود زیبایی خود را خواهد داشت. البته نیاز نیست که موضوع و یا رنگ آثار هنری دقیقاً منعکس‌کننده کارکرد فضای داخلی باشد. به‌عنوان‌مثال لزومی ندارد که تصاویر غذاها یا صحنه‌های شکار برای اتاق غذاخوری مورداستفاده واقع شود و حتی در برخی مواقع امکان دارد نامناسب به نظر برسد.
نکات مهم در هنر معماری و طراحی داخلی
نکته قابل‌توجه دیگر، خطایی است که برخی از طراحان داخلی مرتکب می‌شوند. ازآنجاکه فضای داخلی با منظره و مناظر شهری مرتبط است گاهی اوقات توسط معماران برداشتی اشتباه صورت می‌گیرد. به‌عنوان‌مثال درحالی‌که منظره قابل‌مشاهده از پنجره، منزل همسایه باشد، طراح به‌گونه‌ای طراحی کند که بر این منظر تأکید داشته باشد و آن را معیار طراحی خود قرار دهد. اما وقتی منظره زیبا است باید بتوان با طراحی و جهت‌گیری مبلمان طوری برنامه‌ریزی کرد که نشیمنگاه به‌گونه‌ای باشد که فرد بتواند از منظره استفاده کند و لذت ببرد. همچنین در ارتباط با عناصری مثل شومینه یا دیگر موارد مشابه نیز چنین باید عمل کرد.
| همچنین بخوانید : انواع مصالح ساختمانی در معماری مدرن
نکته دیگر به رابطه گرافیک و طراحی داخلی مرتبط است. امروزه گرافیک در طراحی داخلی از اهمیت بسیاری برخوردار است. در هر ساختمان عمومی یا سازمانی، موارد متعددی از عناصر بصری وجود دارد که مربوط به هنر گرافیک است و نقش مهمی را ایفا می‌کنند. در چند ساله اخیر به دلیل ابعاد و پیچیدگی سازه‌ها، گرافیک در معماری کاربرد فراوانی داشته است. ساختمان‌ها و مکان‌هایی مانند فرودگاه برای کارآمد کردن فضاها و ایجاد یکپارچگی و دارابودن هویت بصری، شدیداً از گرافیک استفاده نموده و این بهره‌برداری بیشتر باهدف زیباشناختی صورت‌گرفته است.
از جمله کارکردهای دیگر گرافیک، موارد و اقلام چاپی است که حوزه وسیعی را شامل می‌شود و در واقع بروز هویت بصری یک سازمان محسوب می‌شود. طراحان داخلی با علم به گرافیک، باید بر طراحی منوها و فهرست نوشیدنی‌ها، دستمال‌سفره و همه عناصر دیگری که در یک فضا قابل رویت و مشاهده است نظارت داشته باشد. برخی از طراحان که با فروشگاه‌ها و مراکز خرید سروکار دارند می‌بایست بر گرافیک کیسه‌های خرید، تابلوها و پوسترها نظارت داشته باشند. حتی در بسیاری از موارد بخش اعظم طراحی داخلی، گرافیک است که حال طراح داخلی می‌تواند خود یک گرافیست نیز باشد و یا با یک گرافیست همکاری کند..
در مجموع می‌توان گفت که طراحی داخلی چیزی جز برآیند معماری و محیط اطراف آن نیست که با دیدگاهی زیباشناختی تبدیل به عناصر بصری شده و فضای داخلی را هویت بخشیده است و البته مجموع همه عناصر بصری به کار گرفته شده در معماری و طراحی داخلی یک فضا، هویت بصری آن فضا را شکل داده‌اند؛ بنابراین طراحی داخلی و معماری دو خط موازی در کنار هم محسوب نمی‌شود؛ بلکه طراحی داخلی ادامه‌دهنده مسیر معماری بر روی همان ریل است تا به نقطه پایان برسد.
* جهت اطلاعات بروز بازدید از صفحه گروه پارلمان
